In mijn hoofd ineens een slinger van woorden. Het zijn altijd woorden bij mij, nooit beelden. Zowel mijn wijsheid als mijn illusies geworden mij in woorden. Er is wel steeds een setting. Misschien telt die wel als beeld.
Dat het gisterochtend begon met een brief van ILP en nog een en nog een plus dat hij in de Nieuwsshow zat; dat er spullen moesten worden weggebracht, een lamp ingedraaid, een klok opgehangen, een weegschaal gekocht, een schoenlepel en een puntenslijper; dat dat alles moest worden uitgesteld na een ping van Ingrid die zo kort en to the point was dat ik begreep dat er iets mis was en ik 'r acuut moest bellen; dat ik geen half uur later in de auto zat op het oude traject plus een half uur; dat ik naar het koor toe moest in de kerk vanwege het voornemen en erover schrijven daarna, eveneens vanwege het voornemen; dat ik de volgende ochtend moest sporten en in de auto ernaartoe bedacht dat ik beter had kunnen gaan wandelen omdat het stormde en de natuur zo uniek en anders dan anders was; dat ik naar mijn broer toe moest en dat het veel te vroeg was waardoor de dag zijn vaart verloor; dat er opnieuw een ping van Ingrid kwam terwijl ik nog bij mijn broer was en dat ik 'r opnieuw moest bellen, al viel het dit keer mee; dat het beter zou zijn om morgen toch maar wel naar de begrafenis van mijn overleden oom te gaan omdat ze me de eer hadden bewezen om me uit te nodigen voor de koffietafel en zij indertijd ook bij die van mijn moeder waren en het trouwens goed zou zijn als ik ze eens in den lijve sprak in plaats van alleen maar hun foto's en filmpjes te liken op Facebook; dat Fred Coppens Mengvoeders diende te worden meegedeeld dat hij het jaarboek niet had gehaald omdat de door hem aangereikte informatie gewoonweg te karig was. Hij zou waarschijnlijk niet eens meer weten wie ik was.
Het is adembenemend om hier te wonen. Vanavond was ik tot niets in staat, anders dan liggen op de bank, luisteren naar de regen en piekeren over O. Ik viel in slaap als ik las en ontwaakte als ik ervoor ging liggen. Ik kon niet op de woorden Hypodomus en Marc Dutrout komen en me evenmin herinneren of ik morgen afspraken heb. Erger is misschien dat ik niet meer wist waarom ik hiernaartoe gekomen was en wie ik ook weer wilde worden. Pas toen ik begon te schrijven, wist ik het weer.
Maar ik kan wel blijven schrijven. Ik moet zien dat ik snel gewend ben hier zodat ik gewoon weer kan gaan aankloten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten