Eerst dacht ik ik schrijf die had ons moeder moeten zien. Toen dacht ik ik schrijf ze heeft hem al gezien want hij lijkt wel afkomstig uit het hiernamaals maar dat is misschien een tikkeltje verontrustend voor de fotograaf.* Maar wat een prachtige foto!
Tot hier had ik deze klaar staan voor als het eens niet zou lukken met de schrijverij, toen ik vanochtend in bed ineens bedacht dat het laatste woord er nog niet over gezegd was. Wat nou als de fotograaf meer heeft willen doen dan een plaatje schieten van een zonsondergang achter de molen? Een schoenmaker moet schoenen lappen, een Neerlandicus dictees maken, een ZZP'er ZZP'en en een fotograaf fotograferen. Wat moet dat moet. Maar de schoenmaker zou onbeleefd zijn als hij je wees op het gat in de neus van je schoen, de Neerlandicus als hij je wees op het gat achter je 'd' en de fotograaf als hij de beelden in der mensen geesten zou overschieten met klaarlichte kleurenfoto's anno nu. Misschien heeft hij wel gedacht: die molen moet op de foto, natuurlijk, daar is-ie molen voor maar weet je wat ik doe? Ik fotografeer hem op een moment dat ik de context verantwoord kan laten verdwijnen zodat ik particuliere beelden intact laat en de ruimte geef, niet in de laatste plaats die van mezelf. Misschien heeft hij ons wel willen uitnodigen om het donker te vullen met onze herinneringen. Zo is het voor mij nu heel eenvoudig om de eerste twee huizen van het rijtje rechts op de foto weg te denken. Ook de bosschage links van het tweede** huis kan ik makkelijk uitgummen en vervangen door een met prikkeldraad omzoomd weiland, door een korenveld zelfs. Op een zonovergoten herfstdag lukt me dat niet. Ik zat pas nog op de leuning van de brug over de Goorloop op de Bladelse Hoef vanwaar je vroeger het beddengoed uit onze slaapkamerramen te luchten kon zien hangen. Nu zie ik door de bomen ons hele huis niet meer. Het is ons huis ook niet meer dus het is niet erg en geen reden om te klagen bij de gemeente maar vreemd is het wel. Is dat nou opa's huis dat ik zie? Zo ver van de molen? En dat andere, is dat van ome Miel? En dat hiervoor dat van Jan Sol?
* Piet Docters van LeeuwenTot hier had ik deze klaar staan voor als het eens niet zou lukken met de schrijverij, toen ik vanochtend in bed ineens bedacht dat het laatste woord er nog niet over gezegd was. Wat nou als de fotograaf meer heeft willen doen dan een plaatje schieten van een zonsondergang achter de molen? Een schoenmaker moet schoenen lappen, een Neerlandicus dictees maken, een ZZP'er ZZP'en en een fotograaf fotograferen. Wat moet dat moet. Maar de schoenmaker zou onbeleefd zijn als hij je wees op het gat in de neus van je schoen, de Neerlandicus als hij je wees op het gat achter je 'd' en de fotograaf als hij de beelden in der mensen geesten zou overschieten met klaarlichte kleurenfoto's anno nu. Misschien heeft hij wel gedacht: die molen moet op de foto, natuurlijk, daar is-ie molen voor maar weet je wat ik doe? Ik fotografeer hem op een moment dat ik de context verantwoord kan laten verdwijnen zodat ik particuliere beelden intact laat en de ruimte geef, niet in de laatste plaats die van mezelf. Misschien heeft hij ons wel willen uitnodigen om het donker te vullen met onze herinneringen. Zo is het voor mij nu heel eenvoudig om de eerste twee huizen van het rijtje rechts op de foto weg te denken. Ook de bosschage links van het tweede** huis kan ik makkelijk uitgummen en vervangen door een met prikkeldraad omzoomd weiland, door een korenveld zelfs. Op een zonovergoten herfstdag lukt me dat niet. Ik zat pas nog op de leuning van de brug over de Goorloop op de Bladelse Hoef vanwaar je vroeger het beddengoed uit onze slaapkamerramen te luchten kon zien hangen. Nu zie ik door de bomen ons hele huis niet meer. Het is ons huis ook niet meer dus het is niet erg en geen reden om te klagen bij de gemeente maar vreemd is het wel. Is dat nou opa's huis dat ik zie? Zo ver van de molen? En dat andere, is dat van ome Miel? En dat hiervoor dat van Jan Sol?
** dat het het tweede is, is niet te zien. Dat weet ik
Mooi!
BeantwoordenVerwijderen