Ik ben er lang niet geweest maar nu ik er weer naar toe ga, verheug ik me op het prachtige eerste vers van Jesaja 9. Ik herinner me hoe ik er vroeger kippenvel van kreeg. Ik hoop dat het goed wordt voorgelezen, niet als een vers als elk ander maar met een vleugje pathos. In de Statenvertaling is misschien teveel gevraagd maar met een muziekje eronder misschien? Een gedragen neurie zijdens Plena Laetitia?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten