zaterdag 17 december 2016

Van alles 1. Een kerstverhaal

Vanmiddag een computer gekocht en verderop bij de Albert Heijn een potje Brilcream, blikken vis en soep, koffie, suiker, jam, chocola. Het eten was voor de Voedselbank. Toen ik de winkel inliep, werd ik tegengehouden door een meisje met een zonnebril en de handen vol flyers. Bijna letterlijk tegengehouden, ik was van plan om 'r met enige vaart voorbij te lopen, zoals ik het marketeers in de stad pleeg te doen ("niet aankijken", is de strategie van een van mijn collega's) maar ze ging pal voor me staan. Ze was erg mager, had meer meegemaakt dan ik vermoed ik, zo jong als ze was. Ze vroeg me of ik wat etenswaren wilde kopen voor de Voedselbank en overhandigde me een lijstje met producten waaraan nog behoefte was. "Ik kijk wel", zei ik, gaf haar het lijstje terug, greep een winkelmandje en wurmde me langs 'r.
"Neem niet kwalijk", stamelde ik nog. 
Maar ver kwam ik niet.
Achter het fruit, tussen de prei en de tuinbonen verschijnt me daar ineens de Heilige Maagd! Ik lieg het niet! "Hugo Leijten!", roept ze keihard door de winkel, net als vroeger mijn moeder als ik moest komen eten. Ik wist niet waar ik het had, het liefst was ik weggekropen tussen de spruiten. Gelukkig vallen verschijningen onder de Wet Bescherming Persoonsgegevens en was er niemand die het hoorde.
"Wat ben jij toch een moeilijk kereltje!"
"Nou, valt toch..."
"Een moeilijk kereltje! Zag ik jou niet in de kerk pas geleden?"
"In de kerk?"
"Jazeker, in de kerk! In de Pancratius eerst, toen in de Petrus Banden en vorige week nog bij Severinus. En donderdag nota bene bij de anderen!"
"Dat was voor een lezing."
"Hugo Leijten!"
"Ja mevrouw?"
"Je draait nu om, je vraagt 'r om het lijstje en je koopt van alles 1, begrepen? Of je komt geen kerk meer in."
"Ik heb mijn kerstpakket al aan de Voedelbank geschonken."
"Dat heb je niet. Je hebt helemaal geen kerstpakket gehad. Je bent de brief kwijtgeraakt."
"Ik was aan het verhuizen."
"Duurt het nog lang?"
"Nee mevrouw."
"Mooi zo. Vooruit!"
Zo kwam het. Ik terug naar het meisje en het lijstje.
"Dankjewel", zei ze en weer was ik bijna de spruiten ingelopen.
Ik kocht van alles 1 en een potje Brilcream voor mezelf. Mijn haar begint wat grijs te worden. Ik ga voortaan voor de wetlook.








Geen opmerkingen:

Een reactie posten