Lieve moeders

Philip Morris heeft een nieuwe sigaret ontwikkeld. Ik zag het gisteravond op het nieuws. Eén die brandt op warmte en niet op vuur. De tabak wordt niet verbrand maar alleen verhit waardoor de roker maar 10 procent van de schadelijke stoffen binnenkrijgt die hij normaal binnen zou krijgen.

Vervolgens een debatje. Een longarts en een woordvoerder van Philip Morris. De laatste begint. Wie geen gezondheidsrisico's wil lopen, moet niet roken. Stoppen met roken blijkt echter niet zo eenvoudig, de meeste rokers lukt het niet. Voor hen is de nieuwe sigaret een uitkomst. Philip Morris heeft testen gedaan en de bloedwaarden van de proefpersonen waren voorbeeldig. Als waren ze gestopt. Als we er niet in slagen om het gros van de rokers te doen stoppen, moeten we kiezen voor een compromis en een compromis-sigaret, aldus de woordvoerder.

Dan de longarts. Als Philip Morris echt iets wil doen voor rokers, zegt ze, dan moet het bedrijf stoppen met het produceren en verkopen van sigaretten. Philip Morris baseert zich alleen op eigen onderzoek. Er overlijden alleen al in Nederland 20.000 mensen per jaar aan de gevolgen van roken. Aan longkanker. Dat zijn er 20.000 te veel, niet 18.000.

Op een filmpje de staatssecretaris. Die is niet bereid om onderzoek te doen náár of om een uitzondering te maken óp ik ben vergeten welke regel, voor een product waarvan de fabrikant nota bene zelf zegt dat het niet zero-risk is. Ongezond is ongezond.

Longartsen doen ertoe. Een mens doet er goed aan hun meningen en adviezen ter harte te nemen. Acht jaar geleden vertelde een longarts míj dat ze me wel wéér een antibioticum wilde geven maar dat er op den duur geen lieve moeder aan zou helpen als ik niet stopte met roken. Dat werkte. Ik ben meteen gestopt.

De lieve moeder van vanavond overtuigde me niet. Natuurlijk begrijp ik dat het een tikkeltje hypocriet is als een woordvoerder van Philip Morris zich opwerpt als gezondheidsambassadeur en dat het bedrijf er eerst en vooral op uit is om meer sigaretten te verkopen maar als hetzelfde verhaal verteld was door laten we zeggen de staatssecretaris - ze leken ook een beetje op mekaar - dan had ik het verdomd plausibel gevonden.