zondag 11 december 2016

De toren van Steensel

Nu ik er elke dag langs rijd, soms rechtsom, soms links, is het net of-ie me van weerskanten wijst op de dwaling mijns weegs:

En gaet ter stede nie
Daerinne en is geen heil
Siet op mi in stede
en gaet mine pointe.*

Vandaag was ik erin. 78 treden. Met dank aan de Werkgroep Stinsels Archief en Jan van de Ven voor de rondleiding. Het was prachtig! 
De toren is een rijksmonument vandaag de dag, de klok luidt elektrisch, de wenteltrap is weer begaanbaar en voorzien van een statie; er leidt geen vermolmde ladder de spits meer in en op het plateau ter hoogte van de eerste geleding hangen de bouwtekeningen van de jongste restauratie. Hoed af voor de werkgroep. Zonder haar inspanningen was ik nooit zo hoog gekomen.
Maar.
Ik begrijp wel dat je moeilijk kunt roepen dat de toren altijd een mysterie blijft, als historievorsende werkgroep en toch, als ik zo vrij mag zijn, is en blijft-ie dat wel, voor mij. De Lucia-toren is ouder dan de som van alle heemkunde. De Lucia-toren wijst voorbij de tijd. Het wordt tijd dat-ie gaat figureren in een roman en die ga ík schrijven. Zo gauw ik tijd heb.











* dit is volslagen lariekoek natuurlijk. Laat de Middelnederlandse woordenboeken maar in de kast staan.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten