Poëzie voor een prikkie

Mijn leven is veranderd. Ik zal u zeggen hoe ik het weet.

Ik ben naar de boekenmarkt van de Bossche Vincentiusvereniging geweest, vroeger het slot- en klapstuk van mijn januari-offensief. Ik wilde niet en ik zou niet want gestopt met de boekhandel enz. enz. maar ik dacht, ik wist nog, je vindt er poëzie voor een prikkie en misschien ook wel wat voor in de Pladella-bieb dus laat ik toch maar gaan. Om klokslag tien uur stond ik er weer alsof er sinds januari 2016 niets veranderd was.

Maar zie: om 11.53 uur stond ik alweer buiten. Nog geen twee uur later. Voorheen was ik om die tijd nog niet eens klaar met de sectie literatuur. Nu was ik om 12.42 uur alweer thuis, in Bladel ook nog, een kwartier verder rijden dan Eindhoven. Waar ik in andere jaren zelden de finish zag van het veldrijden en nooit de start zijn vandaag de voorbeschouwingen nog niet eens begonnen. En waar ik vroeger de opbrengst placht uit te drukken in aantallen bananendozen vertrok ik nu met maar twee halfvolle plastic tasjes.

Toch moet ik er in 2018 maar niet meer naar toe gaan. Niet alles was anders. Ik merkte dat mijn boekhandelaarskennis en -intuïtie nog springlevend zijn. Het gevaar van een terugval is bepaald niet denkbeeldig! De boekhandelaar in mij dient te worden uitgehongerd anders staat het hier in no time tot de dakramen toe vol met boeken die ik nooit zal lezen.