De zaterdagmiddag van de werkende man

Heeft u dit ook wel eens: het is zaterdagmiddag, je zit aan je bureau te werken aan een blog en je voelt ineens een enorme vermoeidheid opkomen dus je denkt dat komt ervan van al die doordeweekse drukte, ik doe even een dutje. Je strekt je uit op de bank en gaat wat naar het plafond liggen staren. Je valt niet meteen in slaap, je valt nooit meteen in slaap, dat is het beroerde en terwijl je daar niet meteen in slaap ligt te vallen, begint je bolus linguis, bevrijd van de urgentie van de waan van de dag ongetwijfeld, de ene na de andere prachtzin af te scheiden, rijen van woorden uit regionen van je vocabulaire waarvan je niet eens wist dat het ze bestreek, zo muzikaal, zo ritmisch, zo rond als de hele rest van de week niet.

Dus je denkt: ik moet die zinnen opschrijven nog gauw even voor ik in slaap val. Je weet immers dat met het oplossen van je bewustzijn ook de literaire luchtparades in je hoofd dat zullen doen, dat je er bij het ontwaken geen syllabe van zult kunnen terugvinden, hoe kort en ondiep ook je dutje.

Dus je ligt daar op de bank uit te kijken naar pen en papier en je ziet ze liggen op je bureau, een wereldreis van drie meter van je vandaan ondanks je voornemen om altijd op alle plekken in huis waar je regelmatig langere tijd verblijft pen en papier binnen handbereik te hebben.

Dus wat doe je? Je bent te moe om op te staan, echt, opstaan is gewoon geen optie, er zit maar één ding op: je pakt de brief van de gemeente Bladel die je onder je leestafel had geschoven voor een zorgvuldiger kennisname op een later moment en je begint als een razende de achterkanten vol te pennen met het enige schrijfhout waar je bij kunt, een rode fineliner van de Lidl. En je dankt God op je blote knieën dat ze op het gemeentehuis nog niet zo duurzaam zijn dat ze hun brieven dubbelzijdig afdrukken.

Maar als je wakker wordt en je taalwonderen wilt gaan inbeitelen in de stenen tafelen van de eeuwigheid, onzalig moment, moet je meestal constateren dat je al sliep toen ze zich aandienden.