Gisteren vroeg een collega me of ik familie had in Veldhoven. Ze was gestuit op een overlijdensbericht van een mevrouw-Leijten-op-leeftijd daar vandaan. Ik antwoordde van niet en realiseerde me pas later dat dat niet klopte. Tante Ria woonde in Veldhoven.
Dat tante Ria me pas met enige vertraging te binnen schoot, heeft misschien te maken met het feit dat ze, toen ze nog een échte tante Ria was, dat wil zeggen toen ik klein was, in Wintelre woonde en niet in Veldhoven. Pas na het overlijden van haar echtgenoot, Janus Sleddens als ik me goed herinner, kwam ze te wonen in Veldhoven, in een wit appartementencomplex met paarse balkons aan een van de rotondes in de Dorpsstraat. Vanuit het werk, op de terugweg dus, fiets ik er langs. Ik zeg op de terugweg omdat dat verklaart waarom ik ook op de fiets nog niet aan d'r heb gedacht. Op de terugweg ligt het witte gebouw met de paarse balkons aan het halfrond aan de overkant. Bovendien is het tot nu toe steeds donker geweest als ik er langskwam en ben ik vaak in gedachten verzonken.
Een jaar of vijftien geleden ging tante Ria door d’r rug. Het deed zo zeer dat de hulpverleners de brandweer erbij haalden en tante Ria gestabiliseerd en optimistisch via heur paarse balkon en hoog door de lucht de ambulance in lieten takelen, een operatie die binnen de familie nog jarenlang herdacht is als de wonderbaarlijke reallocatie van tante Ria van Veldhoven (geen erkende feestdag).
Ik weet niet of tante Ria nog leeft eerlijk gezegd. Van mijn familie aan vaderskant ben ik zelf een tikkeltje veralloceerd geraakt. Ze was in ieder geval niet de mevrouw-Leijten-op-leeftijd uit de advertentie van mijn collega. Die was nog meer op leeftijd dan tante Ria intussen moet of zou zijn.
Dat tante Ria me pas met enige vertraging te binnen schoot, heeft misschien te maken met het feit dat ze, toen ze nog een échte tante Ria was, dat wil zeggen toen ik klein was, in Wintelre woonde en niet in Veldhoven. Pas na het overlijden van haar echtgenoot, Janus Sleddens als ik me goed herinner, kwam ze te wonen in Veldhoven, in een wit appartementencomplex met paarse balkons aan een van de rotondes in de Dorpsstraat. Vanuit het werk, op de terugweg dus, fiets ik er langs. Ik zeg op de terugweg omdat dat verklaart waarom ik ook op de fiets nog niet aan d'r heb gedacht. Op de terugweg ligt het witte gebouw met de paarse balkons aan het halfrond aan de overkant. Bovendien is het tot nu toe steeds donker geweest als ik er langskwam en ben ik vaak in gedachten verzonken.
Een jaar of vijftien geleden ging tante Ria door d’r rug. Het deed zo zeer dat de hulpverleners de brandweer erbij haalden en tante Ria gestabiliseerd en optimistisch via heur paarse balkon en hoog door de lucht de ambulance in lieten takelen, een operatie die binnen de familie nog jarenlang herdacht is als de wonderbaarlijke reallocatie van tante Ria van Veldhoven (geen erkende feestdag).
Ik weet niet of tante Ria nog leeft eerlijk gezegd. Van mijn familie aan vaderskant ben ik zelf een tikkeltje veralloceerd geraakt. Ze was in ieder geval niet de mevrouw-Leijten-op-leeftijd uit de advertentie van mijn collega. Die was nog meer op leeftijd dan tante Ria intussen moet of zou zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten