Toen ik zondag naar de kerk was, schoot me het verhaal van de oud-dominee te binnen. Ze vertelde me dat ze in Wolvega* had gestaan, in Friesland. De weinige (oude) mensen die naar de vieringen kwamen, gingen altijd op dezelfde plaatsen zitten. Eerst dacht ze dat dat was omdat ze niet vooraan in de kerk wilden zitten, omdat je er opvalt of omdat het hooghartig zou zijn. Tot ze een oude foto zag, zei ze, met dezelfde mensen op dezelfde plaatsen, met dit verschil dat hun overleden echtgenoten naast hen zaten.
* Toevallig weet ik dat Wolvega ook een katholieke gemeenschap heeft met kerk en al. Is makkelijk te googelen natuurlijk maar ik weet het dan weer omdat ik heel lang een boek heb proberen te verkopen met de titel: Maar de toren ging niet verloren. De historie van de Sint Franciscus-parochie Wolvega. Het is me niet gelukt. Ik heb het uiteindelijk naar de kringloopwinkel gebracht, wat voelde als het ten grave dragen van een vriend. Als ik geweten had dat ik hier in Bladel een dominee zou tegenkomen die in Wolvega had gestaan, had ik het meegenomen en aan haar gegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten