Op 14 april 1971, de dag waarop mijn jongste broer werd geboren, zette ik met een schijnbeweging drie van Haperts grootste voetballers op het verkeerde been: Jack Thijssen, Jan van Dingen en Tonnie Huijbregts. Ik herinner het me als de dag van gisteren. Het was op Dalem, je had daar toen een voetbalveld. Mijn vader had gezegd: "Ga maar ergens voetballen en kom de eerste uren niet naar huis. Kees van ome Marten gaat met je mee."
Wat me nu een beetje verdrietig maakt, is dat ik me mijn actie zo goed herinner. Juist dat. Ik had liever gehad dat het andersom was geweest. Dat de grote drie hem zich herinnerden als de dag van gisteren en ik het hele voorval glad vergeten was. Dat ik Jack Thijssen op een drukke zatermiddag in Hapert bij de Lidl tegen het lijf loop en big J. zoiets zegt als: "Eé Hugo, witte nog dieje keer op Dollem dè gé ons zô verrékkes oplôôide? Ik ben dè nooit vergeten, ik weet ut nog precies." Waarop even bigger H.: "Goh Jack, ik heb geen idee waar je het over hebt kerel. Voetbal bedoel je toch? Voetballen doe ik al dertig jaar niet meer. Maar je hebt gelijk hoor, vroeger was ik er best goed in."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten