Quantum Jack

Als ik moeite heb om de principes van de quantum mechanica te snappen - en er zijn dagen dat dat zo is - denk ik aan Jack Tijssen. Die kwam je niet voorbij, wat je ook probeerde. Die kon op drie plaatsen tegelijk zijn.

Axel

Overigens is Jack Thijssen niet de beste verdediger die ik ooit tegen heb gehad. Dat is Axel, de hond van mijn opa. Die kwam je gewoon niet voorbij, wat je ook probeerde. Axel gaf het voetbaldidactische adagium "goed naar de bal blijven kijken" een hele nieuwe dimensie. Axel was bezeten van de bal. Die had geen quantum mechanica nodig.

Vroeger was ik er best goed in

Op 14 april 1971, de dag waarop mijn jongste broer werd geboren, zette ik met een schijnbeweging drie van Haperts grootste voetballers op het verkeerde been: Jack Thijssen, Jan van Dingen en Tonnie Huijbregts. Ik herinner het me als de dag van gisteren. Het was op Dalem, je had daar toen een voetbalveld. Mijn vader had gezegd: "Ga maar ergens voetballen en kom de eerste uren niet naar huis. Kees van ome Marten gaat met je mee."

Wat me nu een beetje verdrietig maakt, is dat ik me mijn actie zo goed herinner. Juist dat. Ik had liever gehad dat het andersom was geweest. Dat de grote drie hem zich herinnerden als de dag van gisteren en ik het hele voorval glad vergeten was. Dat ik Jack Thijssen op een drukke zatermiddag in Hapert bij de Lidl tegen het lijf loop en big J. zoiets zegt als: "Eé Hugo, witte nog dieje keer op Dollem dè gé ons zô verrékkes oplôôide? Ik ben dè nooit vergeten, ik weet ut nog precies." Waarop even bigger H.: "Goh Jack, ik heb geen idee waar je het over hebt kerel. Voetbal bedoel je toch? Voetballen doe ik al dertig jaar niet meer. Maar je hebt gelijk hoor, vroeger was ik er best goed in."

Corona (6)

Radboud. Ingrid is weer op PUK. Zonlicht boort zich door de jaloezien. Nog net te horen is het gerommel op de gang. Kamers worden ingericht voor MLD-patiënten. MLD wordt IC.

We moesten opnieuw naar de OK. De CDB is nog altijd niet beschikbaar. Joop deed het vervoer. Accu aan het bed en dan in snelwandeltempo door de lange gang naar de OK.

Die gang is logistieke sciencefiction. Voor mij althans. Fascinerende bedrijvigheid! Locomotiefjes komen je tegemoet met lange riedels rolcontainers op sleep, elektrische karretjes rijden je links en rechts voorbij, segways racen er rond en witte en gele steps, waaraan alleen het idee ouderwets is. 

Als ik het goed begrijp, begint men hier zijn dag met het trekken van een uniform. Uit een uniformenautomatiek bedoel ik, waar ze het aantrekken mag Joost weten. Ik vermoed zelfs dat de maten zijn ingelezen op je badge. Als je teveel aankomt moet je naar IT.

Die gang heeft iets aanstekelijks. Voor mij zoiets als een eerste kop koffie.

Ja wat nou, afkortingen. Afkortingen horen bij het leven.

Corona (5)

De oplossing van de Witte Gij’t van maart is het Carolus Simplexplein in Netersel. Ik kan dat hier wel zeggen want mijn blog leest toch geen mens (u kunt nog inzenden tot en met dinsdag 29 maart: heemkundebladel@gmail.com. Als we binnen mogen bij de Jumbo maakt u kans op een leuke prijs). Bovendien weet het gros van mijn volgers waarschijnlijk niet eens waar ik het over heb.

De afhandeling van de vorige geit moest metterhaast. Adriaan van de Ven, de PC55 en de vele inzenders zijn er bekaaid van afgekomen. Ik ga dat goed maken met Simplex. Voor Adriaan is het alvast een hele eer om in één blog genoemd te worden met een van de Karolingische matadoren, ook al is het de mijne maar.

Als de krantenbaas ermee instemt, wordt het een pagina-vullend stuk. Het historische deel wil ik laten beginnen bij de Romein van Hoogeloon. Beëindigen doe ik het met de door Karel verloren veldslag van Soissons, om vervolgens over te gaan tot de behandeling van de Pladella Villa-mythe: lag de villa in Bladel, zoals de naam doet vermoeden en mijn voorgangers altijd hebben geloofd? Hen kan bepaald geen gebrek aan scepsis verweten worden: er was er geen een die nog in Sinterklaas geloofde.
Het antwoord kan uiteraard niet anders dan teleurstellend zijn, zowel voor die van Bladel als die van Netersel (die zich in het verleden evenmin als die van Bladel ontbetuigd hebben gelaten in de villa-discussie). Het voortschrijden van inzicht kan pijn doen. Op de dag dat hij geacht werd in Bladel op zijn canapé te liggen, werd Karel in de pan gehakt bij Soissons, een stadje van 30.000 inwoners, 100 kilometer ten noordoosten van Parijs en vier uur rijden van Bladel. Met de auto.

Je kunt je afvragen of hij nog wel iets te zoeken heeft aan onze gevel. Ik ben geneigd die vraag bevestigend te antwoorden. Hij mag dan nooit een voet op Bladelse bodem hebben gezet, laat staan een huis gehad hebben hier, het is zó’n mooi verhaal, al die historici, filologen en archeologen die zich het hoofd hebben gebroken over die villa-zaak… Waar vindt je nog zoiets?

Corona (4)

Vandaag een Radboud-dag. In de familiekamer heb ik hem gegoogeld. Hij was een tijdgenoot van onze Karel (Simplex), kapelaan van Karel de Kale, bisschop van Utrecht en na zijn dood patroonheilig der katholieke wetenschappers. Ik ben zo vrij mezelf daar ook toe te rekenen.

Ik heb zin om me eens grondig te verdiepen in die Karolingers. Het zal de nabijheid van de universiteit wel zijn die me zo nieuwsgierig en studieus maakt. Het zal ook wel moeten want Simplex is de oplossing van onze Witte Gij’t van deze maand.

Ingrid slaapt. Draait zich om en glimlacht als ze Fleetwood Mac hoort op de iPad aan het voeteneind. Zonlicht glipt door de jaloezieën. Sint Radboud plant het beeld van een dampende kop koffie in het brein van een verpleegkundige en even later wordt er geklopt.

Het zit er weer op voor vandaag. Over een uurtje vertrek ik weer naar het zuiden. Probleemgebied.

Corona (3)

Ik las dat De Pest herdrukt gaat worden (Albert Camus). Iedereen schijnt het te willen lezen ineens, misschien om parallellen te kunnen trekken met corona. Ik heb het boek niet gelezen - ik had de pest aan mijn lerares Frans, ik heb geen een Frans boek gelezen - maar weet wel ongeveer in welke hoek ik het moet zoeken. Als er parallellen zijn, staan we er slecht op!

Slaat in De Pest ook iedereen aan het lezen, net als nu? Is er iemand die het op zijn lijst had staan? Of aan het herlezen is? Goed balen dat ík moet werken (papieren archief, kan niet mee naar huis, de rest van de organisatie werkt wel thuis. Mijn eerstvolgende collega zit op 150 meter afstand en nog ga ik onder de tafel zitten als ik moet hoesten)! Ik ben al een maand bezig in de autobiografie van Ger Harmsen. Ik zou die pil onderhand wel eens uit willen hebben. Ik snap sowieso niet wat mij zo boeit aan dat boek. Harmsen was een communist, marxist, lid van de PSP en uiteindelijk, de PvdA. Dichter bij de middellijn is hij niet geweest, om in de metaforiek van onze voetbaltentoonstelling te blijven. Zijn hele leven speelt zich af binnen de maatschappelijke vijfmeterlijn in het linker strafschopgebied. Hij schrijft over het trotskisme in Nederland alsof het een reële politieke stroming is geweest, al geeft hij toe dat er in Nederland nooit meer dan 15 tegelijk hebben rondgelopen. In een extreem links leven, is dat waarschijnlijk een volksbeweging. Over een maand of wat slaak ik een dubbele zucht: eentje voor de verlossing van corona en eentje voor die van Ger Harmsen.

Zijn geheim is dat hij een uitstekend verteller is. Je raakt niet uitgelezen over dat linker doelgebiedje.

Corona (2)

Al twee nachten achter elkaar droom ik dat mijn vingers eraf moeten. Op last van de KNO-arts nog wel. Waarom weet ik niet. Ik heb niet het idee dat er veel mis is met mijn vingers. Als ik de arts ernaar vraag, geeft hij toe dat het geen probaat middel is om de verspreiding van het corona-virus tegen te gaan. Wel geeft hij aan dat een leek kan zien dat mijn vingers niet deugen.

Ik word er bang van. Bang om gehandicapt te zijn. Om behept te zijn met handen die eindigen bij de knokkels, twee nutteloze stompen, lelijk ook nog, ze bieden een afzichtelijke, quasi-leproze aanblik. En probeer ze maar eens in je broekzakken te steken. Zelfs daar heb je je vingers bij nodig.

Het ligt voor de hand dat het te maken heeft met Ingrid. Het besef gehandicapt te zijn waarvan Ingrid de laatste tijd steeds zegt dat het nu pas tot haar doordringt, nu de therapie haar vruchten begint af te werpen, heeft kennelijk ook in mijn hoofd postgevat. 

Als het nou maar niet besmettelijk is. Ik ga me in ieder geval niet verder van u distantiëren dan ik nu al doe. Droomt u net als ik dat uw vingers eraf moeten dan meldt u zich maar bij de KNO-arts. 

The Big Short (Corona)

Gisteravond de film The Big Short zitten kijken. The Big Short gaat over de bankencrisis van 2008. Ik had hem al eens eerder gezien. Ik begreep er toen al niks van en gisteren weer niet. Als je zo een film niet begrijpt en hij gaat over de financiële markten zoáls The Big Short, dan bekruipt je het gevoel dat je een cinematografisch-financieel sprookje krijgt opgedist waarin net zo weinig realiteit zit als er toentertijd in de markten zelf zat. Wat niet zo is natuurlijk. Brad Pitt is reëel. Zijn personage woont in een boomgaard. Zijn personage snapt de film en snapt de financiële markten en besluit zich niet meer te scheren, zijn laptop te begraven en zich terug te trekken in een boomgaard. Moraal: als daar iets valt, krijg je een reële bult.

Er kwam ook een brief van de bank. Dat mijn aandelen met 10% in waarde zijn gedaald en dat ze me per veelvoud daarvan over de keldering blijven informeren. Alsof ik zou weten wat te doen.

Corona

Het had een sigaar kunnen zijn, het is misschien wel een sigaar of het was er ooit een, ik weet het niet, ik vóel me regelmatig de sigaar en heb ze wel eens gerookt maar daarbij is het gebleven tussen mij en de sigaar.

Het ís een virus, ik hoef het u niet te vertellen en net als iedereen hebben ook wij van de heemkunde er last van. Zelf heb ik alleen de oliecrisis van 1973 en de krach van 2008 meegemaakt. Tijdens de eerste bleven de scholen gewoon open en van de tweede zijn mijn aandelen vrij snel weer bekomen dus het duurde even voordat ik voldoende crisis-minded was om te beseffen dat we dicht zouden moeten en dat ik degene was die het briefje op de deur zou moeten plakken. Ik zal er binnenkort een foto van maken zodat u met eigen ogen kunt zien dat het kwartje toch nog gevallen is. Nu nog even langs gaan bij Marieke Hoskens, anders staan Riek Willems en zij de eerste woensdag van april voor een gesloten deur. Marieke zal denken dat het een 1-aprilgrap is en niet naar huis willen gaan. Dat moeten we niet hebben.

Maar dat we dicht moeten net nu we net onze historische voetbaltentoonstelling DE AFTRAP hebben afgetrapt, is een hard gelag. Al die moeite voor niks! En u die stond te trappelen om te komen kijken... Geen Champions League, geen EK en nu ook geen AFTRAP. Klote-virus!

De gordijnen zijn dicht overigens dus het heeft geen zin om u te komen verdringen voor de ramen. Mag ook niet.

Om de ledige uren in deze barre corona-tijd wat te korten, hebben we een prijsvraag. Kijk even naar de foto hieronder: het aftrappende kereltje ben ik zelf, bij opa's in d'n hof. U mag raden waar. Denkt u het te weten, mail dan naar heemkundebladel@gmail.com. Een prijs valt er niet te winnen, het is maar dat u zich even het hoofd breekt over iets anders dan corona.

Om u op weg te helpen: op de grote foto staat opa helemaal rechts.

Geen idee overigens van wie de Zundapp is op de foto. Niet van opa, die liep toen net als de brommer al tegen de tachtig. Misschien van mijn vader. Ik weet nog dat er bij ons in het hok een stond, tegen de kist met maasteböllekes aan.

DE AFTRAP zou duren tot en met 22 april dus met een beetje geluk kunt u het staartje ervan nog meepakken. We houden u op de hoogte.