Gisteren startte Ingrid's auto niet. Ik gebruik hem wel eens voor de ritjes naar Nijmegen als ik in Beuningen ben. Ik mag dat. De meneer van de ANWB had het zo gezien: de accu was leeg. Daarom werkte ook de sleutel niet. Ik dacht dat de magie eruit was. Zo ziet u maar, voor het wonderlijke bestaat vaak een eenvoudige verklaring.
Ik had iets aan laten staan. Niet de lichten, zoals u misschien denkt, al is me dat inderdaad ook al eens overkomen maar de achterklep. Zoals men in sommige delen van Nederland deuren aan laat staan, zo had ik die klep aan laten staan waardoor zich volgens de meneer van de ANWB in het inwendige van Ingrid's auto het volgende repeterende gesprek ontspon tussen de autobaas en zijn helpers op locatie:
Autobaas: Hoor eens jongens, er brandt hier nog een lichtje. Wie van jullie staat nog aan?
Koplampen: Wij niet, ons heeft hij uitgezet.
Radio: Ik ook niet. Ik ben gewoon uitgegaan, zoals ik altijd doe.
Autobaas: Binnenverlichting?
Binnenverlichting: Nope, ik ben uit.
Achterklep: Ik ben het. Ik zit niet goed dicht.
Autobaas: Nou, gooi jezelf dicht dan, dan kunnen we gaan slapen.
Achterklep: Ja zeg, hoe moet ik dat doen?
Autobaas: Gewoon, eerst een eindje open en dan met een klap dicht.
Achterklep: Hé, get real man, heb je mij wel eens gezien?
Autobaas: Of ik je wel eens gezien heb? Ik zie je toch in de display als je open staat?
Achterklep: Dat ben ik niet, dat is een symbolische weergave van mij. Jij bent ook niet de slimste, wel?
Autobaas: Gooi je jezelf dicht of niet?!
Achterklep: Nee!!
Autobaas: Ok, dan niet. Dan vraag ik het over vijf minuten nog wel een keer.
Vijf minuten later:
Autobaas: Hoor eens jongens...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten