Misschien is 2+2 een geschikte manier om het verschil uit te leggen tussen AC/DC en het thema uit Beethoven's negende. 2+2 heeft een ontelbaar aantal foute uitkomsten. Als al die foute uitkomsten überhaupt al ooit voor het voetlicht verschijnen dan in het gezelschap van een eindeloze menigte andere foute antwoorden. Terwijl het goeie zal blijven oplichten omdat het nou eenmaal het enige is, enig is, niet anders kan, wel moet.
Ik bedacht dit daarnet om vijf voor half één. Het is nu zeven óver half één en ik denk dat ik het maar weer moet vergeten. Als iemand namelijk in alle ernst beweert dat 2+2 697 is dan vergeet je dat nooit meer.
Maar ja, hoe leg je het dan uit. Het moet wel worden uitgelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten