Zegt mijn collega: ik leef niet om te werken. Gevolgd uiteraard door de omkering. Hij was op reis geweest naar Thai- of Griekenland, daar wil ik vanaf zijn, was daar een vrouw tegengekomen en die vrouw had hem verteld dat ze haar baan in Nederland had opgezegd, haar huis in idem had verkocht en was vertrokken naar dus, Thai- of Griekenland. En daar had ze mijn collega de ogen geopend. Zij leefde niet om te werken. Evenmin om met mijn collega het bed te delen, overigens.
Hoe stelt u zich iemand voor die leeft om te werken? Een jonge kerel in pantalon en hemdsmouwen? Op bruine leren schoenen rennend door de Londense of Eindhovense, daar wil ik vanaf zijn, binnenstad? Laptoptas om de schouder geslingerd en een i-phone permanent aan het oor? Ongetrouwd, nooit thuis in 't appartement, veel in auto's en op kantoren? Zoiets? Jong, maatpak, lease dit, lease dat, 60- tot 80-urige werkweek, geld, geld, geld?
Zo iemand is mijn collega niet. Bij lange na niet. Nooit geweest ook. Wat kan-ie dan in hemelsnaam bedoelen als hij zegt, ik leef niet om te werken?
Ik lag daar aan te denken vannacht. Het was warm, geen zuchtje wind, muggen, open huis vandaag dus slapen ho maar. En ik denk dat ik weet wat-ie bedoelt. Dit namelijk: ik ga het restant van mijn gedwongen en maatschappelijk beschouwd volslagen zinloze verblijf op de arbeidsmarkt voor mezelf in elk geval niet nog verder vergallen door hard te gaan werken.
Ik leef niet om te werken. Ik hang rond om te leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten