Je gaat nadenken, voor je het op een zuipen zet. Ineens zie je Dione de Graaf op een stationnetje in Zwitserland om te zeggen dat de avonduitzending van de tour op punt van beginnen staat. Na de reclame. En je denkt: dat je dat gehad hebt, Mart Smeets, die tafel en nu zij. Net als voetbal. Al jaren geleden genoeg van. Of Zwitserland, for that matter, sinds juli 2006, krèk 10 jaar geleden. Gooide mijn schoenen ter plaatse in de kliko, reed met een rotvaart naar huis en las Brideshead. Drie dagen op de bank. Al zit ik er wel over te denken om weer eens terug te gaan. Postzegels, prentbriefkaarten, dat soort dingen. Boeken ook, dat heb ik wel gemerkt de afgelopen weken, helemaal overheen, in mijn nieuwe domicilie wil ik er niet meer dan 100, mijn lifelong kernbestand, so far. Mensen ook, beken ik maar, wat die betreft zeul ik mijn hele leven al niet meer dan een kernbestand met me mee en dan bedoel ik geen 100. Huizen ook, natuurlijk, was te denken, elke 10 jaar zowat over 1 heen. De vraag is: haal ik mijn einde in het volgende? Zou ik wel eens willen, eerlijk gezegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten