Onvergetelijk zijn me de uren, dat ik als schooljongen den meester bij bijzondere gelegenheden hoorde voorlezen uit het boek van E. Gerdes: In de duinen. Later heb ik den Heer Gerdes herhaaldelijk ontmoet, maar hij was volslagen doof geworden, zoodat een gesprek, zelfs over dit boek, moeilijk viel. De man, die gedicht had: "Er ruischt langs de wolken", kon geen enkel geluid meer opvangen. Het is dan ook begrijpelijk, dat bij zijn begrafenis een zijner beste vrienden aan het graf van den in Christus ontslapene uitriep: "Nu hoort hij weer!"
Deze regels las ik een paar maanden geleden in een natuurboek dat ik inmiddels niet meer kan vinden. Het is een groot zwart boek uit de jaren twintig van de vorige eeuw, met bijdragen van diverse natuurliefhebbers. Een daarvan moet Prof. Dr. A. van Veldhuizen geweest zijn, wiens naam ik indertijd heb genoteerd als zijnde de ik-figuur uit het citaat.
Eduard Gerdes (1821-1898) was dominee en schrijver, behalve van In de duinen (1858) ook van jeugdboeken. Hij was vriend en tijdgenoot van de bekende P.J. Andriessen. Er ruischt langs de wolken is lied 33 uit de bundel van Johannes de Heer:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten