Een van de mooie dingen van genezen is de herleving van je leeslust. Dat gaat bijvoorbeeld als volgt: na dagen van Parijs-Nice en Commissaire Maigret* lig je op een ochtend gewoontegetrouw met een half oor naar radio één te luisteren, als plotseling tot je doordringt dat het over boeken gaat. Je luistert wat aandachtiger en dan gebeurt het: je wordt overvallen door de leeshongerklop. Je hebt het gevoel dat je lezen moet, onmiddellijk en alles, de boeken waarover je hoort spreken, de titels die je bent tegengekomen in de boekenbijlagen die je dagenlang lusteloos hebt liggen doorbladeren en zelfs de titels die je maanden geleden al bent tegengekomen en waarvan je niet eens wist dat je ze had onthouden.
Het is een fijn gevoel, het moet gezegd, anders dan de wielerpendant is het een echt hèhè-erlebnis. Je denkt ik blijf hier niet liggen, ik sta op, poets mijn tanden, scheer me weer eens en dan lezen!
Tegelijk is hij mooier en verantwoorder dan-ie lijkt, die klop. Ik in elk geval, hoef mijn leven maar heel even te overzien om te weten dat elke genezing de bron is van de volgende ziekte, dat het ene antibioticum al de kiem in zich bergt van het volgende.
* Bruno Cremer
Geniet dan maar echt van het lezen. Veel leesplezier.
BeantwoordenVerwijderen