Groeten: De Voetsen (2)

Kees, voor ik hem vergeet. De Kees die op 18 juni 1958 schreef dat het huis van Christ en Lies Voets tegen augustus onder dak zou zijn. Dat deed hij uit Parijs. Op doorreis. "Parijs is mooi maar ik hou er nie van", schrijft hij. Op de 18e des avonds reist hij verder, "zonder (voorzetsel dat hij dubbel onderstreept) televisie (enkelvoudig onderstreept) en zonder Volkswagen (geen strepen)".
In zijn afscheidsgroet duikt opnieuw die televisie op: "Het allerbeste en groeten aan de televisie van de blokhut." Voor ingewijden.

Behalve onleesbaar, is hij cryptisch in deze mededeling: "We zagen een zwarte uit ? hier. Morgen is alles weer zwart, maar ik in 't wit." Met dank voor de aan hem betoonde gezelligheid.

Vijf jaar later, op 3 december 1963, is Kees opnieuw in Parijs en schrijft vandaar een bijna identieke kaart: er is opnieuw een Volkswagen, hij is opnieuw op doorreis, "de warmte tegemoet" (Parijs is koud), opnieuw was het fijn bij de "Beton" en: "Succes met 't ouwe ijzer" en hij tekent: "Kees. Heeroom. Afrika." Als ik me niet vergis hebben we te doen met een missiepater: scepsis jegens onnutte westerse nieuwigheden (televisie) en hovaardig urbanisme (Babelstoren), een voorliefde voor rurale genoegens, in het wit vanwege het lidmaatschap eener orde, die der Norbertijnen allicht, ik gok maar en uitgezonden naar de zwarten in dito Afrika.

Tijdens zijn oponthoud in de wereldstad in '63, verblijft hij in het "moederhuis". Zegt dat iets over zijn orde?

De Volkswagen is vermoedelijk van Henk, over wie later. In '58 heeft hij Kees er in Parijs mee afgezet en is er daarna avontuurlijkerwijs mee doorgereden naar verre, zij het, vermoed ik, Europese oorden. In '63 nadert de strenge winter van '63 en is hij gewoon weer teruggereden naar Casteren, of ergens daaromtrent.

Henk, de zoon van Christ en Lies, over wie later, studeert dan al. Hoe Kees familiaal aan hen is gelieerd, weet ik niet.