Seccus!

De collecte voor de Hersenstichting in Hapert heeft 1321 euro opgebracht. 102 daarvan kwamen van mij. Ik heb me al opgegeven voor volgend jaar al hoop ik dat ik dan niet naar Dalem hoef. Zoals de vader van Rene Vosters zei: ge moet aachterum komme. Ik hou daar niet van. In Amsterdam doen ze dat toch ook niet? Ons Rene had de portemonnaie mee, dus ik liep nog voor niks ook. 

"Gô mer wir nur binnen", zei ik, "ik du de poort wel dicht."

Toen ik wilde oversteken naar Piet Schilders' moest ik wachten op een passerende hardloper. Ik had sterk het idee dat het dezelfde was die vroeger in de Molenstraat al regelmatig voorbijkwam, veertig jaar geleden. Hij liep alsof-ie nooit was gestopt.

Hans Vennix is werkzoekend zag ik. We waren klasgenoten op het Rythovius. Nu zijn we vrienden op Facebook. Op school had hij de vreemde gewoonte om woorden om te draaien, achterstevoren uit te spreken. Hij kon het waar je bij zat, ook lange. 

Hij vraagt iedereen om uit te kijken naar een baan voor hem. Zal ik doen. En niet schrijven seccus of zoiets flauws. Of misschien ook wel. Misschien kan-ie er nog steeds wel om lachen.

Las gistermiddag De zaak Collini van Ferdinand von Schirach. Gevonden in Duizel. In één keer uit. Lichte kost. Over de oorlog. Ik wist van hem in mijn boekhandelaarsleven. Werd zeer bewonderd door de goeie mensen. Er was iets met een Baldur von Schirach, ook iets met de oorlog (eigenlijk kun je zoiets vandaag de dag niet meer zeggen, "er was iets met". Googelen, denkt u dan). 

In het boek zegt een patholoog-anatoom tegen een co-assistent: "De man is dood, neem je tijd." 

Het is ál lezen momenteel en niks geen heemkunde. Carnaval en nog geen letter klaar van het jaarboek. Wie helpt mij?

Op 20 februari is de terugkomavond van de stamboom-groep. Plant mijn overbuurvrouw precies op die avond de jaarlijkse vergadering van de eigenaren-vereniging. Waar moet een man zijn agenda verstoppen om te voorkomen dat een vrouw er in gaat zitten bladeren? Op het kerkhof?

Mijn computer heeft me vijftien maanden achteruitgezet. Dat wil zeggen: ik hem. Ik had wat CD's van wijlen een heemlid mee naar huis omdat ik vermoedde dat ze vol stonden met foto's. Dat stonden ze ook, alleen liep wel alles vast hier, de voordeurbel en de magnetron en everything electric daartussen. Het is nu weer november 2016 digitaal bij mij, ik heb mijn hele Bladelse leven nog voor me.

Belangrijker evenwel: ik bezit nu een foto die ik nog niet kende. Lizette Vosters staat erop, als ik me niet vergis, in een kleuterschool-setting, samen met een paar andere kinderen en... een non. De aanwezigheid van de non doet (mij) vermoeden dat de foto genomen is in het eerste van heur (Lizette's) en mijn kleuterschooljaren. In ons tweede jaar kleuterden we namelijk bij de niet-non juffrouw Sjan.

Ik herinner me helemaal niets van dat eerste jaar. '66-'67. Het is er dus wel geweest.

Ik durf de foto niet op Facebook te zetten. 

Eerst mijn zus maar eens vragen wie dat jongetje helemaal links is.

Waar is éénoog ook weer koning?

Voordat Lizet Vosters zich ermee bemoeit, bedoel ik.