Gisteren bezoek van buurtvereniging De Hoef int museum. Dan moet de kachel aan en wel ruim van tevoren, anders is het bij ons zelfs niet een klein beetje warm. Er was dus tijd voor een oude Boer en Tuinder (12 juli 1973) uit het archief van de Neterselse connectie.
Daarin het volgende artikel:
De auteur is geen hoogvlieger: afwasmachines namen indertijd niet zozeer geen "grote" als wel geen "hoge" vlucht. Vast staat ook dat afwasmachines nooit - ook in 1973 niet - het idee hebben gehad dat ze relatief duur waren, al waren ze dat natuurlijk wel ("verkoopprijs boven de duizend gulden"). En déze zin begrijp je pas als je weet dat hij financieel is ingestoken: "Opmerkelijk is bijvoorbeeld dat sinds er meer kleurentelevisie wordt gekeken minder huisvrouwen toekomen aan een automatische afwasser." Gedoeld wordt hier op de karigheid der middelen, niet dat u denkt dat huisvrouwen alle dagen voor de TV hingen. Mánnen hingen voor de TV. Ajax en Feijenoord. Daarom moest er kleurentelevisie komen en schoot er geen geld meer over voor het gemak der huisvrouw.
Met het woord "huisvrouw" werd heel héél vroeger overigens (ik zit nog in de uitlegmodus) een huwelijkse staat bedoeld. "Angelina Jolie, huisvrouw van Hugo Leijten." Een beroep werd het pas later. En een weinig aansprekend beroep pas nóg later.
Het hele artikel is natuurlijk een historische misser. Het mag dan even geduurd hebben, de afwasmachine is vandaag de dag onmisbaar. Alleen superouderwetse lieden menen in 2018 nog zonder te kunnen. Ik, om maar eens een monnik te noemen, al wil ik er wel op wijzen dat het vloeroppervlak van mijn keuken waarschijnlijk nóg kleiner is dan dat van de huisvrouw anno 1973. In mijn vorige verblijf had ik er wel een maar nadat ik in 2002 al scheidde van mijn huisvrouw, raakte ik later ook mijn vaatwasser kwijt. Ik heb niks lux' meer over.
Of het moet warm water zijn.
Toen het bezoek vertrokken was en Theo verklaarde dat hij thuis op zijn flikker zou krijgen als-ie niet heel snel zou gaan, bleef ik alleen met de afwas. Twaalf kopjes-en-schotels, twaalf gebaksbordjes, zeven lepeltjes, vijf vorkjes. Vanuit de thuis opgedane routine pakte ik vlotjes de afwasbak, de afwasborstel en het afwasmiddel, draaide de warmwaterkraan open en stond wat te mijmeren, toen ik merkte dat het water niet warm werd. Toen ook viel me het briefje op boven de kraan (dat daar thuis bepaald niet hangt) met de tekst: "Zuinig met energie! - geen warm water - max 10 min (stekker zit er niet in)."
Ik heb het toen maar duurzaam gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten