Vanochtend voor het eerst in drie maanden weer eens in slaap gevallen op de bank bij het lezen van een goed boek: Ilja Leonard Pfeijffer. Niet dat ik drie maanden lang alleen maar wakkere boeken heb liggen lezen en dat de brieven van Ilja Leonard slaapverwekkend zouden zijn. Natuurlijk niet. Dat is het niet. Aan Ilja Leonard ligt het niet. Het zit anders. Feit is dat ik drie maanden lang helemaal niks heb gelezen, op de bank niet en nergens niet. Ergens in mei ben ik aan de brieven begonnen. Daarna hebben ze steeds op mijn nachtkastje gelegen, potdicht, in een steeds leger rakende slaapkamer.
Waar dat aan lag? Moet ik dat nog zeggen? Aan de verhuizing dacht U? Welnee. Wat weerhoudt een man ervan om te lezen? Een vrouw natuurlijk. Ofwel omdat hij ermee getrouwd is, ofwel omdat-ie er verliefd op is. In mijn geval is het het laatste. Volstrekt tegen mijn principes (meer nog dan tegen het advies van de Consumentenbond en 's rijks regels voor goed burgerschap) ben ik verliefd geworden. Stapel ben ik! Kunt U het zich voorstellen? 54 jaar. Als ik honderd meter hardloop, breken mijn benen af bij mijn knieën.
Morgen zie ik 'r weer (het gaat om een collega, ook dat nog! hoe haal ik het in mijn hart), na een week van pendelen tussen Eindhoven en Bladel. Ik moet zeggen dat het wel wat minder is nu. De stress van zo'n verhuizing helpt wel wat tegen de liefde. Never waste a good crisis.
Maar ik hou mijn hart vast voor morgenvroeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten