zondag 24 december 2017

Sores, flaters, echtbrekers

Lag ik daarnet alwéér net lekker te luieren in de armen van een vrouw in een lang Arabisch gewaad toen zich in het letterdeel van mijn hersenen een tekst begon te vormen. Op zo'n moment is het opstaan of tekst kwijt. Ik kies altijd voor de tekst en vind dat voor mij pleiten.
Het ging erover dat we van de week met de afdeling hadden geluncht in het PSV-stadion. Toen we terugliepen naar het stadhuis zei een vrouw tegen me dat ze graag een kind van me had gewild. Toen ze die nog kon krijgen, bedoelde ze, zo oud zijn we al. We stonden op het punt om buiten de van gemeentewege voorgeschreven zones om, de drukke Keizersgracht over te steken dus ik moest de analyse van haar woorden opschorten. Die middag had ik het druk en 's avonds besloot ik me beschikbaar te stellen voor het voorzitterschap van Pladella Villa waardoor ons kind naar de achtergrond verdween. 
Vanochtend dook het weer op. Meer nog dan lui, ben ik lucide op zondagochtend dus ik begreep wel dat de hele episode weinig om het lijf had. Hoewel ik zelf érg dronken of érg verliefd moet zijn voor ik zoiets zeg tegen een vrouw (en dan nog met alterieure intenties), flapt zij er dat soort onzin wel vaker uit. Ze wil er ook een van John Denver dus het zou me eerder zorgen moeten baren dan iets anders.

Vannacht gedroomd over Els D. We liepen over de Cartierheide met een groepje academici, aangevoerd door Kees Fens. Fens had zojuist een van zijn medewerkers ontslagen en was druk bezig de schuld bij de regering te leggen. Els vertelde me dat de vrouw met wie ik al wekenlang liep te flirten, was opgepakt wegens het kopiëren van een vel Albert Heijn-zegels. Els had mooi lang haar en was stikjaloers maar toen we gingen zoenen, vervormden haar lippen zich tot een cilinder, zoals de neus van Pinokkio. Ze had gelogen over haar geaardheid.

Gisteren gegeten bij de ex van mijn ene broer. Pleun was over uit Duitsland voor de kerst. Pleun is een leuke meid. Je moet wel een heel end aan de verkeerde kant van het autistisch spectrum zitten om haar te vragen of ze al verkering heeft. Als dat zo was, was ze er zelf wel over begonnen. Daar gaat de Godheid me nog voor terugpakken, dat weet ik nu al. Te mijner décharge mag misschien worden gekanttekend dat ik zelf, toen ik nog ontving, niet de gewoonte had om de live-uitzending van PSV-Vitesse op te zetten als ik gasten had. Hoewel ze niet ophoudt me te verzekeren dat ze blij is me te zien als ik aan de deur sta, ben ik toch bang dat de ex van mijn ene broer me wel nooit anders kan zien als de gescheiden broer van de echtbreker met wie ze getrouwd is geweest.


1 opmerking: