Dinsdag gaat mijn vriendin naar huis. Na een ernstige ziekte die haar op een haar na het leven heeft gekost en in een diepe depressie heeft gestort, is ze meer dan een jaar lang opgenomen geweest. Maar dinsdag gaat ze naar huis. Báng is ze, voor thuis en haar huis, maar ze zet door. Dinsdag.
Dinsdag moet ik werken, dat had u al wel gedacht. Dus ik denk, ik vraag verlof aan, zórgverlof, ik heb er nog wat van over. Even overleggen met mijn baas en hupsakee, zórgen.
Nou had ik em al een paar dagen niet gezien.
Blijkt-ie uit tijgeren te zijn op Omaha Beach. Re-enactment van D-Day.
Stelt allemaal niks voor natuurlijk. Ik bedoel, ik ga Ingrid gewoon naar huis brengen komende dinsdag en als mijn baas het allemaal overleeft - zijn kansen lijken goed te staan - dan overleg ik tegen Market Garden wel even. Hij zal wel goeie zin hebben tegen die tijd, eenmaal terug in Nederland en gewapend met de herinnering aan een warm bad en een goed glas Calvados.
Nee, zet het gerust op je bucket list mensen, herdenken. Je moet het een keer gedaan hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten