D’n orlog meegemokt

(gesprek tussen Harrie van Hapert en Hugo Leijten in het rokersparadijs in de Kloostertuin)

Ha:  Hugo!

Hu:  Ja, Harrie?

Ha:  Ik was giestere bij onzen Dré.

Hu:  Ja, Harrie. En toen?

Ha:  Hij hai een boek over Blaal en Nittersel in d’n orlog.

Hu:  Oh. En toen?

Ha:  Nou, toen vroeg ik m’n aaige naf of er ok zun boek over Hoapert was.

Hu:  Hoapert in d’n orlog? D’r is hier toch niks gebeurd in d’n orlog?

Ha:  Avél wel!

Hu:  D’r is toch gin boek van.

Ha:  Moet er dè nie komme dan?

Hu:  Ja, eigelijk wel Harrie.

(Stilte. Harrie kijkt naar zijn sigaar, Hugo naar buiten)

Ha:  Hugo!

Hu:  Ja, Harrie?

Ha:  Kunde gè nie...

Hu:  Ik heb d’n orlog nie meegemokt, Harrie.

Ha:  Dè weet ik wel. Mer kunde nie toch...

Hu:  Kenne wij iemand die d’n orlog wel meegemokt hi, Harrie?

Ha:  Jaha, ikke.

Hu:  Kunde gè dan nie...

Ha:  Ik kan dè nie.

Hu:  Ge kunt toch schrèven Harrie?

Ha:  Ja allicht kan ik schrèven.

Hu:  Nou dan.

Ha:  Ik heb ginne kompjoeter.

Hu:  Ge het toch wel erges een pen Harrie?

Ha:  Jewel, mer...

Hu:  En een velleke papier?

Ha:  Jewel, ok wel.

Hu:  Nou, schrèven dan!

Ha: ’t Is al zo lang geleeje.

Hu:  Nie zeuren Harrie. Ge wit ut nog goed.

Ha:  Ik zal er es over denken.

Hu:  Denken en dan schrèven Harrie. Strak bende dood.

Ha:  Nou, ge bent bedankt!

Hu:  Schrève jonge.

Ha:  Ik zal er es over denken.

Hu:  Nie te lang hè.

Ha:  Ik zal er es...

Hu:  En dan schrèven!