Eerst vind je een kortere weg naar het dorp, dan een nog kortere en op je laatste dag de allerkortste. Ik heb iemand gekend die meteen de allerkortste vond. Sinds ik van haar gescheiden ben, zijn mijn vakanties één grote omweg.
Dit is een ingekorte versie van een blog die ik heb geconcipieerd tijdens een vakantie in Ootmarsum in
2017. Ik heb hem niet gepubliceerd, ik heb het gecheckt. Da’s maar goed ook
want herlezend merk ik dat ik niet alleen moeite had de kortste weg naar het
dorp te vinden, ook mijn proza zat vol omwegen.
Op woensdag een fiets gehuurd.
Altijd als ik ergens fiets buiten de driehoek Tilburg-Eindhoven-Hapert
heb ik het idee door een ver buitenland te rijden. Arabië deze keer.
Merkwaardig. Het landschap is hier zo groen als eertijds de grasmat op de
kleurentelevisie van ome Janus en toch heb ik het idee dat ik in Arabië ben. Als
ik de driehoek Tilburg-Eindhoven-Hapert ontstijg, vliegt mijn verbeelding alle
kanten op. Dat geeft te denken.
in Almelo heb ik Lenteloos
voorjaar gekocht, het oorlogsdagboek van Hanny Michaelis. Thuis heb ik daar
erg over getwijfeld, op vakantie weet je zoiets meteen. Heb vroeger les gehad
van de bezorger. Daarna nog veertig kilometer gefietst met Hanny in mijn
rugzak, op een huurfiets met zeven versnellingen, een kapotte bel en een niet
zo harde achterband. Kan Hennie Kuiper niet zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten