Schoenendozen

Op Koningsdag, slechthorend nog, kocht ik op een vrijmarkt de verhalenbundel Storing van Marga Minco (het stak met wat andere boeken uit een schoenendoos. Op de zijkant stond de eenheidsprijs - 50 cent - zodat ik alleen maar een muntje hoefde op te diepen en de gêne van een wa-zeggesprek kon vermijden). Vanmiddag las ik het verhaal De Driesprong uit de bundel. Daarin krijgt de hoofdpersoon - een oude joodse mevrouw stel ik me voor, er wordt maar weinig over haar verteld - visite van de dochter van een van haar vooroorlogse vriendinnen. Deze dochter - een BN'er stel ik me voor, schrijfster, ook over haar maar weinig info, gedurende het bezoek wacht buiten de taxi - heeft het plan opgevat een literair werk te schrijven over twee zusjes, waarmee haar kortelings overleden moeder én de hoofdpersoon live hebben gespeeld, voor de oorlog. Ze heeft een album met foto's ge-orven, is geintrigeerd geraakt en komt nu info halen. Geintrigeerd.

 

Wie precies geirriteerd raakt, durf ik niet met zekerheid te zeggen, mijn literatuurtheorie is wat vervaagd. Niet de hoofdpersoon, die levert wat ze kan. Marga Minco zelf doet niet mee, dat weet ik nog wel. Het moet welhaast de verteller zijn en dan is het opletten geblazen want die heeft het namelijk wel voor het zeggen!

Ik let altijd op, dus ik had zo door, dat ik precies hetzelfde doe, dat wij precies hetzelfde doen, wij van de heemkunde. Hetzelfde als de schrijfdochter. Minus de taxi's. Wij fietsen, hoeven nooit zo ver. Maar toch.

 

Ik word gebeld. Men begrijpt mij niet. Welnu, ter verduidelijking dan. In een krantenbericht naar aanleiding van het verschijnen van een jubelboek over de Breestraat in Hoogeloon, waarvoor op meer dan één avond is gecollecteerd om info, las ik deze passage:

 

In het boek komen elk van de ruim honderd woningen en hun bewoners aan bod. "Iedere bewoner heeft een bijdrage geleverd, door middel van foto's of verhalen", zegt bestuurslid Toos. Sommige bewoners hadden wat aansporing nodig. "Maar als je er op bezoek gaat, komen de oude schoenendozen op tafel. Het is allemaal ons kent ons."

 

Natuurlijk was ik even stikjaloers. Precies wat wij ook willen: goed burgerschap en de schoenendozen op tafel. Het helpt in de heemkunde enorm als je kunt beschikken over een schrijfdochter, die deuren en schoenendozen weet open te wringen.